Cfarë mundet ta shpëtojë jetën që rënkon në kushtet e një crregullimi të gjatë të ekonomisë, edukimit, sigurisë?
Kush do mund ta shërojë politikën e sëmurë që duhet të orientojë ,duhet
të krijojë kushte që konceptet e mësipërme të zhvillohen?
Kur flasim kaq shumë për dosjet e të kaluarës a nuk do ishte mirë që të
shqyrtonim këto të së tashmes, të përditshmërisë tonë ku individi shfaq
karakterin ,atë që formësohet nga historia familjare por më shumë sesa
kaq , nga veprat e tij .
Me një kujtesë normale mundemi ti hedhim një sy jo historisë së
shkuar, por asaj që jetojmë aktualisht … Kur sistemi 50 -vjecar dështoi
duke na lënë në varfëri shpirtrore e materiale ,me po kaq varfëri
tentuam tregun, atë që planifikimi i centralizuar e kishte zvetënuar dhe
shndërruar në një sistem të mbyllur ,shterpë. Dikush në ”liri” ndërtoi
shtesa pallati që u ngjanin arnave, u pushtuan ato pak hapësira të
gjelbërta që varfëria -rastësi kishta rezervuar për ne,të tjerë me
fantazinë e burgosur ndërtuan lokale, hotele, motele… sa pak biblioteka,
librari qendra komunitare e shërbimi në qytetet tona!
Të tjerë u larguan nga Shqipëria për të jetuar perëndimin e ëndërruar…
Ata që qëndruan ,ata që ndërtuan jo si uzurpatorë por si vizionarë duke
hedhur gurët kilometrikë në kushtet e një ekonomije ku tregu dhe
konkurenca e lirë pothuajse nuk ekzistojnë, janë pak, ndoshta shumë pak
sepse liria pakufi e tjetrit e mbyt lirinë individuale ,atë që rregullin
e konsideron LIRI. Me një shikim të vemendshëm e arsyetim të kthjellët
gjithkush mundet ta bëjë këtë studim sipërfaqësor. Ta shohësh tjetrin si
produkt i kontributeve të veta në kushtet kur individualizmi kolektiv
dhe mobilizimi politik i masave fsheh vlerat reale, jo ato që të bëjnë
nderi i qyteteve tona (të tillë ka shumë),por ato qe u bëjnë vërtet
NDER qyteteve me vyrtytshmëri, punë dhe vlera.
Shteti garant, shteti spektator, jorregullator ,shteti partner, i
manipuluar dhe manipulues…kur humb rolin e vet dhe tregun e shndërron
vetëm në një imazh , gurin kilometrik-mirazh, në një sistem ekonomi k”të
lirë” thuajse utopi…janë panorama e pashpresë ku janë zhytur qytetet
tona. Aty ku unë kërkoj të gjej lagjen e vjetër , atë historike të
qytetit midis identitetit të humbur dhe uzurpimit fatal të cdo hapësire
të lirë . Më kot kërkoj parqe të gjelbërta apo sado pak sipërfaqe ku
fëmija të marrë ajër dhe argëtim…Kujtesa e fortë më con nëpër premtime
të harruara me kinema , 3D,,,Por po, nëpër qytetet tona ka ideatorë, ka
edhe nga ata që idetë i shndërruan në produkte pune dhe djerse me qëllim
ndërtimin dhe përmirësimin e jetës, ka edhe nga ata që hodhën themelet e
sipërmarrjes së lirë duke konkretizuar edukimin dhe profesionalizmin e
ndertuar eksperienca që flasin,,, a do ti lëmë të flasim???? Qytetarët
heshtin… Mediat inekzistente janë shndërruar në kronikanë festash apo
ekstremitetesh ,opinioni publik thuajse nuk ekziston sepse në shoqëritë
ku roli i lidershipit i atribohet vetëm kryetareve partiake publiku
manipulohet,,, Lidershipi si definicion është ”MUNDESI INDIVIDUALE PER
TE NDIKUAR ,MOTIVUAR TE TJERET PER TE KONTRIBUAR DREJT EFEKTSHMERISE DHE
SUKSESIT TE ORGANIZATES APO GRUPIMIT KU ATA BEJNE PJESE”
A kemi të tillë në shoqërinë tonë ? A kanë ato kapacitete dhe mundësi të ndikojnë në realitetin problematik shqiptar?
Ne flasim për dosjet e së kaluarës për padrejtësi e dëme njerëzore ,
mirë bëjmë dhe pse nuk i faktojmë dot kurrë, por kujdes, m’u përpara
syve tanë e tashmja vret njëlloj si dje…janë po ato akte dhunimi në
sisteme kur të mohohej e drejta për të studiuar (jetike) ndërsa sot
ajo për të punuar,(po aq jetike) me qëllim përqëndrimin e saj nëpër
kupolat e regjimeve që nga të vjetra u meremetuan si qytetet tona pa
dashuri, me babëzi.
E përsëri në fund të këtij casti meditimi që kurrë nuk mbaron më vjen
pyetja fillestare, CFARE MUND TA SHPETOJE JETEN QE RENKON?
Karakteri, historia familjare dhe veprat njerëzore... sa tablo e gjërë
për të studjuar individin,,,këtë kurban të totalitarizmit të të gjitha
kohërave!
Botuar ne maj 2015
No comments:
Post a Comment