Është e çuditëshme ndjesia që provon kur ecën mbi atë bulevard. Çdo hap aty të sjell në kujtesë fëmijëri, rini, njerez të paharruar.
Aty mësuam të hedhim hapat e parë, shëtitëm me miq, rritëm fëmijët.
Dhe kur largohesh nga ky qytet i blirtë ndjesia e parë që provon është malli për të.
Banesa ime për fat të mirë rrin përmbi kurora blinjsh që tani në qershor kulmojnë me lulzimin e vet . Porsi një mburojë e kujtimeve të mia ajo më ndjell në çdo kohë duke i marrē dhe më dhënë atë çka shpirti ynë do. Është terapike të jetosh pranë atij lulzimi që shpërndan aromën e vet mbrëmjeve të gjata verore dhe nga ku në mëngjeset e freskëta ,të parat zhurma që dëgjon e prej nga mund edhe të zgjohesh janë zukatjet e bletëve që marrin mbase nektarin më të bukur të sezonit.
Ka kohë që sytë e mi shtegtojnë si këto bletë; luleve, maleve, qiellit të kthjellët a me re, duke përcjellur diellin dhe pritur lindjen e tij e duke marrë "mjaltin" e çdo dite që s'kthehet më. Nuk i njoh më hapat që kërcasin mbi kalldrëmin e ri që po thyhet, ndaj shikimi im shtegton me diellin kur lind, shetit qiellit të paanë dhe perëndon, ashtu si ëndrrat tona, dëshirat, lutjet.
Marjana, qershor 2018
No comments:
Post a Comment