ikja pa kthim e një mendimi
imagjino pranverën
sikur ajo të vijë vetëm një herë
edhe pse pritja mashtron me të pavërteta
që belbëzojnë si fjala që zë nuk nxjerr.
Sa trishtim
të vërtetat ikje
që me andrra kthimesh vitet i ushqejnë
e rritesh, thinjesh në agdrite
buzmbramja me andrra të ndjell.
Është trishtim kur pranvera të ndërsen dimrin,
kur librat të thonë se e vërteta s'vdes,
kur pritja lind veç pritje
mrekullish që udhën dot nuk e gjejnë.
Sa trishtim për ata që ikën...
të rritesh me të pavërtetën e një ikje
ku kthimi
ishte një pranverë pritje
dimer imi
ç'mërzitje...
mb21 mars
No comments:
Post a Comment