Janë dhjetra tekste, mijëra tinguj,qindra interpretime , vargje intervistash e komunikimesh mediatike e megjithatë asgjë nuk e gdhend në kujtesë portretin e një artisti më shumë sesa emocionet që fal aktualiteti i konotacionit artistik tek mjeshtri i madh Arif Vladi.është një kontakt midis artistit dhe kohës ,është një dialog, një thirrje,një kushtrim që duket se nuk mbaron kurrë e përmëtepër kur artisti e tejkalon madhështinë artistike jo përmes look-ut, përdorimit nga politika e momentit,por përmes fuqisë që i ka dhuruar zoti si dhe mjeshtërisë së kultivimit të artit.Mjafton ti kthehesh zërit të tij, këngëve -himn,teksteve- mesazh,tingujve- kushtrim dhe vemendja e zakonshme njerëzore dhe ajo kritike natyrshëm do të pohonin se Arif Vladi është sa skenik në art po aq edhe kreshnik në histori.E shkuara dhe tashmja e Kosovës me pasiguritë e së ardhmes janë duartrokitur prej vitesh nga publiku shqip folës.Historia e Shqipërisë ushqehet nga epizmi skenik përmes teksteve burimore, kostumeve tradicionale të atyre trevave bujare e të besës, të guximit e heroizmit kreshnik.Të risjellësh historinë me këngë dhe të marrësh miliona duartrokitje në këmbim,nuk është një akt i thjeshtë i një populli duartrokitës, por një akt i thellë meditimi ,kujtese dhe reflektimi historik.Pavërisht yshtjeve politike, populli di ti dallojë ,cmojë e mos harrojë heronjtë e vërtetë prandaj don këngën më shumë se fjalëboshët politikanë,e mbase pikërisht është kjo arsyeja që kujtesa popullore dhe kënga gdhendin paralelisht të njejtat ngjarje e njerëz.Skena është arena ku artisti shpalos cilësitë që kompletojnë veprën artistike dhe kush shkëlqen në skenë i jep veprës artistike një përmasë tjetër, përtej skenës,përtej kohës duke ju bërë një shërbim të madh të gjitha këtyre aspekteve.Kur dëgjon Arif Vladin, nuk ke se si të mos i kthesh sytë nga Kosova dje dhe sot, nuk ke se si të mos ndjesh admirim për heronjtë e saj të vërtetë, nuk se se si të mos cmosh mjeshtërinë e kompozitorit Edmond Zhulali, apo të ndjesh peshën e fjalës së mencur të Agim Docit.Dhe natyrshëm do të shkosh edhe te Ansambli Dibra, instrumentistët e nderuar, mjeshtri i kompozimit Përparim Tomcini,kostumet e larmishme që vizatojnë koloritin e larmishëm të asaj zone aq të pasur në traditë e ku kulmon mendimi unik që në art ashtu si edhe në mjaft fusha të tjera aktet individuale nxisin ato kolektive që përmes mirënjohjes përjetësojnë dicka që është përtej artitpërtej nesh.Kjo lartësi sublime që jo cdo artist mundet të na e dhurojë është një prej vlerave që ka Dibra, Shqipëria, Kosova, Diaspora.Kreshnik në skenë dhe epik në lirizmin e tij, Arif Vladi ka marrë nderime dhe i ka dhuruar skenës një prej standarteve më të larta të komunikimit me spektatorin duke e edukuar atë me fakte historike dhe vyrtyte që përcjell teksti letrar dhe konteksti artistik.-
