Qiell paqsor

Te jetosh ne lirine time,
lirise tende ti japesh jete
me shikim t'hedhun drejt t'qiellit thellesi,

e paqe mendimi te gjesh.

Paqe,
jo sentimentalizma t'brishte,
as ndjese t'pavlere.
Paqe
si instikt drejtsie
prej fjalesh e aktesh qe shpresat i mbjell.

Kur jetoj ne lirine tende
frymemarrje andrrash  shekullore m'parakalojne
me krenari burrash
e t'grave vyrtytsi
ku do te dallosh se cfare eshte me e cmuar:
nje jete ne terr
apo pak dite ne liri?!

At qiell jo paqsor vere te 11
tek fluturoja me vitet
ne nje valixhe t'mberthyer si burg kujtimesh
qe s'e ndryn dot at peshe malli e dhembje
ku ajri behet liri
i ma te cmuares pasuri
ne ate bagazh mendimesh
qe shtegton plot trysni.

Kur jetoj ne lirine time
vec frymemarrjen kam liri,,,
ca pesheza te lehta kujtimesh qe e djeshmja m'vizaton
jo me ledheza sentimantalizmash,
por me reflektime aktmendimesh
gerr-
-gerr m'germezon.(Marjana 17)

Si ta them pafuqine

   Nuk te them dot                                      
   se s'kam fuqi per asgje.
   S'jam mesuar ta pohoj pafuqine
   para syve tuaj te pafuqi.

  Jam mesuar te besoj gjithmone ne to
  je mesuar te besosh tek syte e mi.
  Aq sa s'te them dot
  nuk mundem me per asgje.

  Sa i forte kordoni i lidhjes me ty.
  Dhjetra vitet nuk na e shkeputen dot
  oksigjenin e jetes
  qe shtegton ne mua-ty.

  

  

Dimrim mendimesh

                                                      Dimri tjerr bardhsisht ftohtesine
                                                      Dhe xhamat e avujt imazhet i ngrijne.
                                                      Hapat si udhe e larget
                                                      qe ngrohtesisht
                                                      zjarri u fal zhdervjelltesine.

                                                      Dimrit,
                                                      kur mendimet ngrijne
                                                      pranvera si nusja e larget qe s'vjen
                                                      vallezojne dashurisht ca tinguj,
                                                      ca bulza jete
                                                      mendimtojne
                                                      ne dimerim.

''Një jetë...disa histori'' Vera Laci

Këngëtarja dibrane Vera Laci gjatë vizitës së saj në SHBA ishte e ftuara jonë në Albanian Culture TV në ciklin ''Një jetë...disa histori'' në një komunikim të këndshëm ku jeta artistike dhe ajo e përditëshme ecin paralel duke iu rikthyer jo pak herë të shkuarës, ku natyrshëm fëmijëria është një faktor vendimtar në personalitetin e një artisti. Me një zë karakteristik që i shkon aq shumë përshtat lirikës popullore dibrane ku i këndohet dashurisë, martesës,dhimbjes, ku përvec tekstit spikatin elementët folklorik të etnografisë, bukurisë femërore, ritet zakonore jane ato që pikturojnë terrenin autokton dibran.
Këngët tashmë të njohura "Pjergullo", "Kur të vishesh nuse'', ''Moj Xhemile'', janë potpuri tingujsh e ndjenjash njerëzore ku shfaqet bota shpirtrore e cila pavarësisht kohëve që ndryshojnë, duket sikur i përjetëson njësoj emocionet. 

Dibra e mendjes e vuajtjes dhe e dramave sociale si pasojë e atyre ekonomike e politike, është edhe Dibra e trimërisë ku është mendja ajo që vendos nëpër ato odat burrnore neper te cilat debati dhe polemikat janë prova e dukshme se fjala që të jetojë gjatë duhet të thuhet mencur. Kenga "A ja din rendin burrnisë'' spikat si një interpretim ku etnografia, zëri, artikulacionet performojnë aq bukur duke krijuar një mjedis muzeal kumbues muzikor. Vera nuk nguron të jetë artiste në skenë por edhe në jetë duke skalitur femrën e fortë që merr nga jeta lirizmin,epizmin dhe tragjizmin duke ia rikthyer ato  skenës. Dhe skena e saj është Estrada dhe Teatri ''Haki Stërmilli'' Peshkopi, që ajo nuk resht së falenderuari si djepi që e rriti, kompozitori Edmond Zhulali si ai që i dha emër jo vetëm në Shqipëri por edhe në skenat evropiane ku ajo ka interpretuar jo pak. 

Në zërin e Vera Lacit, repertorin dhe karrierën e saj artistike ka gjurmë terreni artistik dibran ku jo pak artiste femra kanë bërë histori, pavarësisht se sa është rekorduar ajo për shkak të kushteve të cunguara e mjaft faktorëve të tjerë jashtartistik. E adhurueshmja e kenges qytetare dibrane Melita Shehu, e paharrueshmja Caje Poleshi dhe padyshim legjenda femërore dibrane e këngës Lirije Rasha janë terreni artistik përpara të cilave Vera përulet me mirnjohje. Në zërin e saj jeton sejcila prej tyre, trondit drama e kurbetit,kumbon vaji i dhembjes dhe i humbjeve njerëzore që nuk sjellin vetëm emocionin skenik por edhe përjetimin personal që interpretimi artistik i saj e përjetëson përmes artit. ''Fusha e Korabit'' si drama balade e ikjes, ''Lotët mos mi fshij'' një rikthim në këngë pas humbjes së djalit të vetëm Denis, ''Fatit mos iu anko'' si një thirrje për ta përballuar jetën me forcën e vyrtytit dhe të karakterit janë produksione që dëshmojnë se jeta e cila na jep dhe merr aq shumë kërkon nga ne përkujdesje dhe dashuri dhe dëshmia më e qartë e kësaj është DEA personazhi më i brishtë dhe i bukur në jetën e artistes dibrane Vera Laci, është ajo që ka sjellë aq shumë dashuri, shpresë dhe buzëqeshje në jeten e saj (urojme edhe produksione te reja) që nuk është vetëm e saj por e gjithsejcilit nga ne përsa kohë ajo prodhon art.